حوزه/ دو سه ماهى مى شود، روزهای جمعه در دوره دين و رسانه كه مجرى آن سازمان تبليغات است، شركت مى كنم، انصافاً از آن تصميم هايى است كه وقتى به آن فكر مى كنم خوشحال مى شوم؛ زیرا اساتيد بسيار قابل استفاده و طلبه هايى دغدغه مند و آشنا به فضاى رسانه در این دوره ها جمع اند. جمعه شب گذشته بعد از اتمام كلاس در حال رفتن به مدرسه علميه شهيدين بودم، يكى از دوستان تماس گرفت و گفت مى خواهم براى فيلم «سلام بمبئى» بلیط رزو كنم، شما هم مى آيى؟تأمل كردم و جواب دادم بله.
رفتیم، سالن پر شده بود از جمعیت، داستان فيلم خالى از خلاقيت و تازگى بود، كليشه هاى زيادى در آن مشاهده مى شد، طوري كه مدام دوستم تو گوشم پيش بينى خودش از سكانس هاى آينده و رفتار بازيگران را بيان مى كرد، معمولاً هم مطابق فيلم از كار در مى آمد.
خيلى دوست داشتم نگاه مثبت داشته باشم و از فيلم خوشم بيايد و تا عذاب وجدان وقت تلف كردن نداشته باشم. به ذهنم رسيد رابطه هاى عاشقانه اى كه در فيلم بين افراد مختلف وجود داشت، مى تواند نياز جامعه ما باشد و به تقويت نهاد خانواده كه در اسلام اهمیت دارد، كمك كند.
زن و شوهرى كه به يكديگر بسيار علاقه مند هستند، اثرات مثبتى در زندگى شان و همين طور در جامعه خواهد داشت، همان طور كه به خوبى در فيلم نشان داده شد كه عاشق شدن على(بازیگر اصلی فیلم) موجب با نشاط بودن او در زمان كارش بود كه رصايت رئيسش را نيز به همراه داشت، يا آرامشى كه در زندگى «كاريشما» به وجود آمد.
در سكانسى همين «كاريشما» خانم با ظاهرى نسبتاً محجبه در كنار على در لباس هندى(نشان از تأثير پذيرى او از هند) روبروى روحانى سيدى نشسته بودند تا آنها را به عقد هم دربياورد.
شايد بيننده لحظاتى فكر كند «كاريشما» مسلمان شده، ولى فوراً در مجلس جشن مفصلى که بعد از خطبه عقد برزار می شود، «كاريشما» بدون حجاب نشان داده مى شود، تا بدانيم مسلمان شدنش توهمى بيش نبوده، در حالى كه حكم شرعى اسلام به فتواى مراجع عظام تقليد ازدواج دائم مرد مسلمان با زن غير مسلمان جايز نيست و ازدواج موقت هم فقط با غير مسلمانان اهل كتاب جايز است، نه هندو و بودايى ها!
مطلب قابل تأسف تر اين كه در آن مراسم خواننده همراه با چند مرد، ديگر با موسیقى تند به رقص مى پردازند كه این گونه موسیقی ها در نگاه شريعت اسلام مطمئناً غنا محسوب مى شود و ممنوع گرديده، فيلمى كه بايد موجب سرگرمى و تفريح باشد، تبديل به گناه و تفريح نامشروع مى شود.
اصلاً در فيلمى كه بيش از چهار پنج مرتبه موسيقى پخش شود، سطح كيفى و نقطه ضعف آن آشكار مى شود كه براى به هيجان در آوردن و تأثيرگذارى احساسى بر مخاطب، مجبور به پخش موسيقى به زبان هاى هندى و فارسى مى شود و به نوعى آب بستن در فيلم هم محسوب مى گردد.
بالاخره مردم تأثير بسزايى در رشد فيلم سازان دارند و اگر فيلم هايى كه سطح كيفى پايينى دارند را تحريم و به فيلم هاى پر محتوا و ارزشى مثل «محمد» و «يتيم خانه ايران» بها دهند، شاهد كمتر شدن فيلم های بی محتوا و ارتقای سينماى كشور خواهیم بود.
البته اين رويكرد بايد در استفاده از تمام اقلام و محصولات مورد نياز زندگى جريان داشته باشد، تا توليد كنندگان نیز حساسيت و وسواس بيشترى داشته باشند.
سید مجتبی کیا از طلاب مدرسه علمیه شهیدین قم
